ATIKLARIN YAKILMASINA İLİŞKİN YÖNETMELİK

Atıkların yakılmasının çevre üzerine olabilecek olumsuz etkilerini, özellikle hava, toprak, yüzey suları ve yeraltı sularında emisyonlar sonucu oluÅŸan kirliliÄŸi ve insan saÄŸlığı için ortaya çıkabilecek riskleri uygulanabilir yöntemlerle önlemek ve sınırlandırmak amacıyla  hazırlanan  yönetmelik Resmi Gazetede  yayımlandı.
Yönetmelik :
Çevre ve Orman Bakanlığından:

ATIKLARIN YAKILMASINA Ä°LÄ°ÅžKÄ°N YÖNETMELÄ°K

BÄ°RÄ°NCÄ° BÖLÜM

Amaç, Kapsam, Dayanak, Tanımlar ve Genel Kurallar

             Amaç

             MADDE 1 – (1) Bu YönetmeliÄŸin amacı, atıkların yakılmasının çevre üzerine olabilecek olumsuz etkilerini, özellikle hava, toprak, yüzey suları ve yeraltı sularında emisyonlar sonucu oluÅŸan kirliliÄŸi ve insan saÄŸlığı için ortaya çıkabilecek riskleri uygulanabilir yöntemlerle önlemek ve sınırlandırmaktır.

             Kapsam

             MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik, atık yakma ve beraber yakma tesisleri için gerekli asgari ÅŸartları kapsar. Ancak, aÅŸağıda belirtilen atıkları bertaraf eden yakma ve beraber yakma tesisleri bu YönetmeliÄŸin kapsamı dışındadır;

             a) Tarım ve ormancılık kaynaklı bitkisel atıklar,

             b) Isı geri kazanımı maksadıyla tesisin kendi bünyesinde yakılan gıda sanayi kaynaklı bitkisel atıklar,

             c) Ham kâğıt hamuru ve kâğıt üretiminden kaynaklanan ısı geri kazanımının yapıldığı lifli bitkisel veya organik atıklar,

             ç) Özellikle inÅŸaat ve yıkım atıklarından çıkan halojenli organik bileÅŸiklerin kullanıldığı tahta atıklar,

             d) Cam ÅŸiÅŸeler vb. yerlerde kullanılan mantar tıpalar,

             e) Radyoaktif atıklar,

             f) Hayvan kadavraları ve hayvan atıkları,

             g) Petrol ve gaz kaynaklarının aranmasından, iÅŸletilmesinden kaynaklanan ve tesis içinde yakılan atıklar.

             (2) Ayrıca, yakma iÅŸlemini iyileÅŸtirmek amacı ile araÅŸtırma, geliÅŸtirme, test amaçlı kullanılan ve yılda 50 tondan az atık bertaraf eden pilot tesisler, bu YönetmeliÄŸin kapsamı dışındadır.

             Dayanak

             MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik, 9/8/1983 tarihli ve 2872 sayılı Çevre Kanununun 8 inci, 11 inci ve 12 nci maddeleri ile 1/5/2003 tarihli ve 4856 sayılı Çevre ve Orman Bakanlığı TeÅŸkilat ve Görevleri Hakkında Kanunun 9 uncu maddesine dayanılarak hazırlanmıştır.

             Tanımlar

             MADDE 4 – (1) Bu Yönetmelikte geçen;

             a) Atık: 5/7/2008 tarihli ve 26927 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Atık Yönetimi Genel Esaslarına Ä°liÅŸkin YönetmeliÄŸin 4 üncü maddesinde atık olarak tanımlanan, herhangi bir faaliyet sonucunda oluÅŸan, çevreye atılan veya bırakılan, aynı YönetmeliÄŸin Ek-1’inde yer alan sınıflardaki herhangi bir maddeyi ve 15 inci maddesinde yer alan atıklar ile ilgili yapılacak bütün çalışmalarda, atığın tanımına karşılık gelen altı haneli atık kodunun tam olarak kullanılmasını,

             b) Bakanlık: Çevre ve Orman Bakanlığını,

             c) Beraber yakma tesisi: Ana gayesi enerji üretimi veya ürün imal etmek olan, atıkları alternatif veya ek yakıt olarak kullanan veya atığı termal olarak bertaraf eden,  atık kabul ünitesi, geçici depolama birimi, ön iÅŸlem ünitesi, atık besleme ve hava ikmal sistemleri, kazan,  baca gazı arıtım üniteleri, yakma sonucu oluÅŸan kalıntıların geçici depolama ve atıksuların arıtılması için tesis içinde yer alan üniteler, baca, yakma iÅŸlemlerini kontrol etmek, yakma ÅŸartlarını kaydetmek, izlemek için kullanılan ölçüm cihazları ve sistemler de dahil olmak üzere, beraber yakma tesisinde yer alan bütün üniteleri kapsayan her türlü tesisi  (ancak beraber yakma iÅŸlemi ürün veya enerji üretimi deÄŸil de atıkların termal olarak bertarafını hedefliyorsa  yakma tesisi olarak kabul edilir),

             ç) Dioksinler ve furanlar: Ek-1’de listelenmiÅŸ olan bütün poliklorlu dibenzo-p-dioksinler ve dibenzofuranlardan oluÅŸan gazları,

             d) Emisyon: Maddelerin, titreÅŸimlerin, ısının veya gürültünün bireysel veya yayılı kaynaklardan hava, su ve topraÄŸa doÄŸrudan veya dolaylı olarak yayılmasını,

             e) Emisyon sınır deÄŸerleri: Belirli zaman aralıklarında aşılmaması gereken ve belirli parametreler ile ifade edilen kütle, konsantrasyon ve/veya bir emisyonun seviyesini,

             f) Ä°ÅŸletici: Tesisi iÅŸleten veya kontrol eden gerçek veya tüzel kiÅŸi ile teknik faaliyetlerin yürütülmesi için ekonomik yetkinin verildiÄŸi kiÅŸiyi,

             g) Kalıntı: Yakma veya beraber yakma iÅŸlemi, baca gazı veya atıksu arıtımı ile yakma veya beraber yakma tesisi içindeki diÄŸer iÅŸlemler sonucu ortaya çıkan ve Atık Yönetimi Genel Esaslarına Ä°liÅŸkin YönetmeliÄŸin 3 üncü maddesinde atık olarak tanımlanan; yakma fırınlarından kaynaklanan taban külü, cüruf, uçucu kül ve kazan tozu, gaz arıtımından kaynaklanan katı reaksiyon ürünleri, atık suların arıtılmasından çıkan arıtma çamuru, kullanılmış katalizörler veya kullanılmış aktif karbon dâhil olmak üzere her türlü sıvı veya katı maddeyi,

             ÄŸ) Karışık evsel atık: Atık Yönetimi Genel Esaslarına Ä°liÅŸkin YönetmeliÄŸin Ek-4’ünde yer alan atık listesinde 20 01 ve 20 02 kodu altında bulunan atıklar hariç olmak üzere, evlerden kaynaklanan atıkların yanı sıra, yapısı ve bileÅŸimi açısından evsel atıklara benzer ticari, endüstriyel ve kurumsal atıkları,

             h) Lisans: Bakanlık tarafından bu Yönetmelikteki ÅŸartlara uygun olarak faaliyette bulunmasına izin verilen, iÅŸletilmesi belirli ÅŸartlara baÄŸlanan veya iÅŸletici tarafından aynı mevkide çalıştırılan bir veya daha çok tesisi veya bir tesisin belirli bölümlerini kapsayan yazılı bir veya benzer birkaç kararı,

             ı) Mevcut yakma veya beraber yakma tesisi: Bu YönetmeliÄŸin  yürürlüÄŸe girdiÄŸi tarihte faaliyette bulunan ve lisans almış tesisler veya lisans baÅŸvuru dosyasını eksiksiz olarak sunmuÅŸ  olan bir yakma veya beraber yakma tesisini,

             i) Nominal kapasite: Yakma tesisini meydana getiren fırınların saat başına yakılan atığın kalorifik deÄŸerine göre hesaplanan yakma kapasitelerinin toplamını,

             j) Tehlikeli atık: 14/3/2005 tarihli ve 25755 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Tehlikeli Atıkların Kontrolü YönetmeliÄŸinin 4 üncü maddesinde tanımlanan,

             1) Poliklorlu aromatik hidrokarbon (poliklorlu bifeniller (PCB) veya pentaklorlu fenoller (PCP) gibi) içeriÄŸi  ağırlıkça % 0.005 den az olan,

             2) Aynı YönetmeliÄŸin Ek-4’ ünde listelenen bileÅŸenleri içeren, ancak Atık Yönetimi Genel Esaslarına Ä°liÅŸkin YönetmeliÄŸin Ek-3/B’sinde verilen eÅŸik konsantrasyonların altında kalan,

             3) Net kalorifik deÄŸeri, kilogram başına en az 50 MJ’a eÅŸit veya bu deÄŸer üzerinde olan,

             4) Atık YaÄŸların Kontrolü YönetmeliÄŸinin 4 üncü maddesinde tanımlanan atık yaÄŸlar dâhil olmak üzere,  yanıcı sıvı atıkların doÄŸrudan yanması sebebiyle ortaya çıkan baca gazı emisyonunun, gaz yağından çıkan emisyonlardan baÅŸka emisyonlara neden olmayacak veya gaz yağının yanmasından kaynaklanan emisyonlardan daha yüksek emisyon konsantrasyonuna neden olamayacak olan her türlü yanıcı sıvı atıklar

             dışındaki atıkları,

             k) Yakma tesisi: Atık kabul birimi, geçici depolama birimi, ön iÅŸlem birimi, atık besleme ve hava besleme sistemleri, kazan,  baca gazı arıtım sistemleri, yakma sonucu oluÅŸan kalıntıların düzenli depolanması ve atıksuların arıtılması için tesis içinde yer alan birimler, baca, yakma iÅŸlemlerini kontrol etmek ve yakma ÅŸartlarını izlemek ve kaydetmek için kullanılan ölçüm cihazları ve sistemler de dahil olmak üzere tesiste yer alan bütün birimleri  kapsayan, ortaya çıkan yanma ısısını geri kazanabilen veya kazanamayan, atıkların oksitlenme yoluyla yakılması, piroliz, gazlaÅŸtırma veya plazma iÅŸlemleri gibi diÄŸer termal bertaraf iÅŸlemleri de dahil olmak üzere termal yolla bertarafına yönelik her türlü sistemi,

             ifade eder.

             Genel kurallar

             MADDE 5 – (1) Yakma veya beraber yakma iÅŸlemine tabi tutulmadan önce atığın tehlikeli atık olup olmadığı, atık içeriÄŸinde radyoaktif madde bulunup bulunmadığı belirlenir. Tehlikeli ve tehlikesiz  atıkların yakılmasına veya beraber yakılmasına iliÅŸkin aynı emisyon limit deÄŸerleri uygulanır.

             (2) Yakma ve beraber yakma iÅŸlemi sırasında üretilen ısının, elektrik enerjisine dönüÅŸtürme, üretim sürecinde kullanma ya da bölgesel ısıtmada kullanma gibi yöntemlerle en elveriÅŸli biçimde geri kazanılması esastır.

             (3) Yakma ve beraber yakma tesisleri, 7 nci maddede de verilen iÅŸletme koÅŸullarını saÄŸlamak amacıyla atık kabul ünitesi, laboratuar, geçici depolama alanları ve atık besleme sistemine sahip olmak zorundadır. Bu birimlerde yapılan tüm iÅŸlemler kayıt altına alınır. Ayrıca, atıkların yakıldığı tesisler, tam yanmanın saÄŸlanabileceÄŸi ÅŸekilde kurulur ve iÅŸletilir.

             (4) Atık kullanımından kaynaklanabilecek kazalara karşı acil durum ve müdahale planları hazırlanır, bu konuda yeterli sayı ve nitelikte eÄŸitilmiÅŸ personel ve ekipman bulundurulur.

             (5) Atıkların taşınması; Atık Yönetimi Genel Esaslarına Ä°liÅŸkin YönetmeliÄŸin 10 uncu maddesi gereÄŸi bu iÅŸ için lisans almış kiÅŸi ve kuruluÅŸlarca atığın özelliÄŸine uygun araçlarla yapılır. Taşıma esnasında Ulusal Atık Taşıma Formlarının kullanılması zorunludur.

             (6) Tesislerden kaynaklanan cüruf ve baca gazı partiküllerinin ayrı ayrı toplanması ve çevreye duyarlı bertarafının Atık Yönetimi Genel Esaslarına Ä°liÅŸkin YönetmeliÄŸin 9 uncu madde gereÄŸi lisans almış tesislerde saÄŸlanması zorunludur.

             (7) Bir yakma veya beraber yakma tesisi için Bakanlığa yapılan lisans baÅŸvurusunun deÄŸerlendirilmesinde aÅŸağıda belirtilen hususlar dikkate alınır:

             a) Tesis, bertaraf edilecek atıkların türüne ve kategorisine göre tasarlanır, donatılır ve iÅŸletilir.

             b) Yakma ve beraber yakma iÅŸlemi sırasında üretilen ısının, elektrik enerjisine dönüÅŸtürme, üretim sürecinde kullanma veya bölgesel ısıtmada kullanma gibi yöntemlerle en elveriÅŸli biçimde geri kazanılmasına öncelik verilir.

             c) Kalıntıların miktarı, bunların çevreye verecekleri zararlar asgariye indirilir ve uygun olan hallerde geri dönüÅŸümü yapılır.

             ç) Yakma ve beraber yakma tesisinde oluÅŸumu engellenemeyen, azaltılamayan veya geri dönüÅŸümü mümkün olmayan kalıntılar Atık Yönetimi Genel Esaslarına Ä°liÅŸkin YönetmeliÄŸin  Ek 2-A’sına göre bertaraf edilir.

             (8) Baca gazı emisyonları için baÅŸvuruda önerilen ölçüm teknikleri Ek-3’e,  su kirleticileri için önerilen ölçüm teknikleri Ek-3’ün birinci ve ikinci paragrafına uygun olmalıdır.

             (9) Bir yakma veya beraber yakma tesisine lisans alınabilmesi için, 31/12/2004 tarihli ve 25687 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Su KirliliÄŸi Kontrolü YönetmeliÄŸi, 26/11/2005 tarihli ve 26005 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Tehlikeli Maddelerin Su ve Çevresinde Neden OlduÄŸu KirliliÄŸin Kontrolü YönetmeliÄŸi (76/464/AB), 8/6/2010 tarihli ve 27605 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Toprak KirliliÄŸinin Kontrolü ve Noktasal Kaynaklı KirlenmiÅŸ Sahalara Dair Yönetmelik ve 3/7/2009 tarihli ve 27277 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Sanayi Kaynaklı Hava KirliliÄŸinin Kontrolü YönetmeliÄŸinde belirtilen hükümler ile ayrıca aÅŸağıda belirtilen hükümlere uyulması zorunludur.

             a) Tesis yetkilisince yakma iÅŸlemi ile bertaraf edilecek atıkların kategorileri ve yakıldıklarında ortama verilecek emisyon parametreleri açık bir biçimde listelenir. Bu liste ayrıca, Atık Yönetimi Genel Esaslarına Ä°liÅŸkin YönetmeliÄŸin Ek II-A’sı ile düzenlenen atık kataloÄŸunda yer alan atık kategorileri ve kodları ile atığın miktarına iliÅŸkin bilgileri de içerir.

             b) Tesisin toplam atık yakma veya beraber yakma kapasitesi belirtilir. Ayrıca evsel atık yakma tesislerinde tehlikeli atık kesinlikle yakılmaz.

             c) Hava ve su kirletici parametrelerin her biri için periyodik ölçüm yükümlülüÄŸünü yerine getirmek için kullanılan örnekleme ve ölçüm teknikleri belirtilir. Ayrıca her bir parametre için teorik hesaplamalar yapılır.

             ç) Atıkların yakılması veya beraber yakılması durumunda asgari ve azami kütle akışı, en düÅŸük ve en yüksek kalorifik deÄŸerleriyle, bu atıklardaki PCB, PCP, klor, flor, kükürt, ağır metaller gibi kirleticilerin, azami içeriÄŸi belirtilir.

Ä°KÄ°NCÄ° BÖLÜM

Yakma ve Beraber Yakma Tesislerine Ä°zin Verilmesi

             Yakma tesisleri için yer seçimi izni verilmesi

             MADDE 6 – (1) Yakma tesisi kurmak isteyen özel ve tüzel kiÅŸiler; yakma tesisi kurmak üzere seçtikleri yer için meri mevzuat çerçevesinde, Mahalli Çevre Kurulu kararı ve Bakanlığın uygun görüÅŸü ile mahallin en büyük mülki idare amirinden izin almak ve imar planına iÅŸletmek zorundadır.

             (2) Yapılan denetimlerde, tesisin lisansa uygun olarak çalıştırılmadığı, 29/4/2009 tarihli ve 27214 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Çevre Kanununca Alınması Gereken Ä°zin ve Lisanslar Hakkında YönetmeliÄŸin 15 inci madde hükümlerinin yerine getirilmediÄŸi, ilgili ölçümlerin düzenli olarak yapılmadığı veya kaydedilmediÄŸinin tespit edilmesi halinde iÅŸletmeciye yasal iÅŸlem uygulanır.

             Lisans almaya iliÅŸkin hükümler

             MADDE 7 – (1) Yakma veya beraber yakma tesisleri Bakanlıktan lisans almakla yükümlüdür. Yakma veya beraber yakma tesisi kurmak veya iÅŸletmek isteyen gerçek ve tüzel kiÅŸiler, Çevre Kanununca Alınması Gereken Ä°zin ve Lisanslar Hakkında Yönetmelik hükümlerine göre müracaat eder ve lisans alır. Ayrıca, bu YönetmeliÄŸin Ek-9’unda yer alan bilgi ve belgelerin dosyada yer alması zorunludur. Çevre Kanunca Alınması Gereken Ä°zin ve Lisanslar Hakkında Yönetmelik gereÄŸince düzenlenen Geçici Faaliyet Belgesi  kapsamında deneme yakması sonuç raporunun olumlu çıkması halinde tesis atık kabulüne ve faaliyetlerine devam eder.

             Deneme yakması

             MADDE 8 – (1) Çevre Kanununca Alınması Gereken Ä°zin ve Lisanslar Hakkında Yönetmelik tarafından düzenlenen geçici faaliyet belgesi süresi dâhilinde deneme yakması yapılır. Bir atık yakma tesisinin iÅŸleticisi lisans almadan önce, tesiste yakılacak atığı analiz etmek, atık besleme hızına baÄŸlı olarak ortaya çıkacak emisyon ve atık sularla ilgili standartları saÄŸladığını ispat etmek amacıyla sürekli ölçüm cihazı ile üç ay süreyle deneme yakması yapmakla yükümlüdür.

             (2) Bir atık yakma tesisinde Bakanlıkça onaylanan deneme yakması planı doÄŸrultusunda, bu Yönetmelikte yer alan standartlar ve esasların saÄŸlandığının ispatı amacıyla Bakanlık veya Ä°l Çevre ve Orman MüdürlüÄŸü temsilcilerinin gözetiminde üç ay süre ile deneme yakması gerçekleÅŸtirilir. Yapılan deneme yakması sonunda bir rapor hazırlanarak onaylanmak üzere Bakanlığa gönderilir. Farklı özelliklerdeki atıkların bertarafının yapılacağı yakma tesisleri için deneme yakmasında, en yüksek klor içeriÄŸi ve kül bileÅŸeni, en düÅŸük yanma ısısı gibi en olumsuz koÅŸullar esas alınarak ölçümlerin yapılması zorunludur.

             (3) Bir beraber yakma tesisinde yakılması planlanan atık için deneme yakması yapılması zorunludur. Tesis iÅŸleticisi, Ek-7’ye göre deneme yakması planını hazırlayarak Bakanlığın onayına sunar. Ek-7’de yer alan deneme atık yakması planında atık mönüsü açık olarak belirtilir. Ölçüm sonuçları kütlesel debilerinde yer aldığı her bir parametreyi temsil edecek ÅŸekilde, uluslararası standart metotlara uygun olarak en yüksek klor içeriÄŸi bileÅŸeni, en düÅŸük yanma ısısı gibi en olumsuz koÅŸullar esas alınarak ölçümlerin yapılması zorunludur. Atık beslenmesi yapılmadan önce baca gazı emisyon ölçümü, atık beslemeye baÅŸlandıktan sonra baca gazı emisyon ölçümü ile atık beslemesi baÅŸladıktan iki tam gün sonra baca gazı emisyon ölçümü yapılması zorunludur. Onaylanan plan doÄŸrultusunda Bakanlık yetkililerinin gözetiminde yapılan deneme yakması sonucunda deneme yakması raporu hazırlanarak Bakanlığın deÄŸerlendirmesine sunulur ve Bakanlıkça raporun uygun bulunması durumunda lisans süreci devam eder.

             (4) Tesis iÅŸleticisi deneme yakmasına baÅŸlamadan önce, deneme yakması planını hazırlar ve Bakanlık onayına sunar. Deneme yakması planı Bakanlıkça onaylanmadan deneme yakması baÅŸlatılamaz.

             (5) Lisans almış yakma veya beraber yakma tesislerinde kapasite artırılması veya izin alınan atıkların dışında atık yakılmak istenmesi durumunda yeni bir deneme yakma planı hazırlanarak üçüncü ve dördüncü fıkrada belirtilen koÅŸulların tekrarlanması zorunludur.

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

Yakma ve Beraber Yakma Tesislerinin Ä°ÅŸletilmesi

             Atıkların teslim edilmesi ve kabulü

             MADDE 9 – (1) Yakma veya beraber yakma tesisinin iÅŸleticisi, özellikle havanın, toprağın, yüzey ve yeraltı sularının kirlenmesi ile koku ve gürültü gibi çevre üzerindeki olası olumsuz etkileri ve insan saÄŸlığı açısından doÄŸrudan risk oluÅŸturan kirlilik kaynaklarını önlemek veya azaltmak zorundadır. Bu amaçla, atığın tesise giriÅŸi ile birlikte alınmasında gerekli tedbirleri alır. Bu tedbirler, aÅŸağıda belirtilen ÅŸartları saÄŸlar:

             a) Ä°ÅŸletici, atığı yakma veya beraber yakma tesisine kabul etmeden önce, Atık Yönetimi Genel Esaslarına Ä°liÅŸkin YönetmeliÄŸin Ek-II B’si ile düzenlenen atık listesine göre her bir atık kategorisinin kütlesi belirlenir.

             b) Ä°ÅŸletici, tehlikeli atığı yakma veya beraber yakma tesisine kabul etmeden önce bu YönetmeliÄŸin 5 inci maddesinin beÅŸinci fıkrasında belirtilen izin ÅŸartlarına uygun olduÄŸunu teyit eder ve atık hakkında mevcut duruma iliÅŸkin bilgi edinir. Bu bilgiler;

             1) Üretim süreci konusunda 7 nci maddede belirtilen belgeleri ve  bütün idari bilgileri,

             2) Atığın planlanan yakma iÅŸlemine uygunluÄŸunu deÄŸerlendirebilmek için gerekli olan fiziksel hali ve kimyasal yapısına iliÅŸkin bilgileri,

             3) Atığın tehlikeli özellikleri ve atık menüsünün hazırlanması sırasında alınması gereken önlemleri,

             4) Türkiye Atom Enerjisi Kurumuna veya söz konusu kurum tarafından uygunluk belgesi verilen firmalara yaptırılan radyoaktivite ölçüm sonuçlarını,

             kapsar.

             (2) Tehlikeli atığı yakma veya beraber yakma tesisine kabul etmeden evvel, iÅŸletici tarafından aÅŸağıdaki iÅŸlemlerin yürütülmesi gereklidir:

             a) Tehlikeli Atıkların Kontrolü YönetmeliÄŸi hükümleri gereÄŸince istenen, taşıma yöntemi ve taşıma formları, atık beyan formu ve diÄŸer belgelerin kontrol edilmesi,

             b) Tıbbi atıklar gibi numune alımına uygun olmayan atıklar hariç olmak üzere Bakanlığın yakma iÅŸlemi ile bertaraf edilen atıkların niteliÄŸini kontrol edebilmesi için, atık kabulünden önce atığı temsil eden örneklerin alınması, bu örnekleri, yakma iÅŸleminden sonra en az altı ay saklamaları.

             (3) Kendi tesisinde oluÅŸan atıkları, tesis içinde beraber yakan endüstriyel tesisler ve iÅŸletmeler, bu Yönetmelikte yer alan iÅŸletmeye iliÅŸkin hükümlerin yerine getirildiÄŸini Bakanlığa belgelediÄŸi takdirde, birinci fıkrada belirtilen atık kabulüne iliÅŸkin hükümlerden muaf tutulur.

             (4) Beraber yakma tesislerinde yakma iÅŸlemi ile bertaraf edilen atıkların niteliÄŸi ve muhteviyatına iliÅŸkin hususlar Bakanlıkça çıkarılacak TebliÄŸ ile düzenlenir.

             Ä°ÅŸletme koÅŸulları

             MADDE 10 – (1) Yakma tesisleri, cüruf ve taban küllerinin toplam organik karbon (TOK) içeriÄŸinin %3’ten veya tutuÅŸma sırasındaki kaybın materyalin kuru ağırlığının %5’inden az olacağı bir yakma seviyesine ulaÅŸacak ÅŸekilde iÅŸletilir. GerektiÄŸi takdirde, atıkların ön iÅŸlemi için uygun teknikler kullanılır.

             (2) Yakma tesisleri iÅŸlemden kaynaklanan gazın,  ikinci yanma odasında 850 °C sıcaklıkta en az iki saniye kalması zorunludur. Buna göre, yedek brülör ile donatılan ikinci yanma odası, brülörlerinin otomatik olarak devreye girmesi saÄŸlanır.

             (3) Yakma tesisinin her bir hattı en az bir yedek brülör ile donatılır. Yanma havasının en son enjeksiyonundan sonra yanma gazlarının sıcaklığı 850 °C veya duruma göre 1100 °C’nin altına düÅŸerse, bu brülör otomatik olarak devreye girer. BaÅŸlama ve kapatma faaliyetleri sırasında ve yanmamış atığın yanma odasında bulunduÄŸu süre boyunca sıcaklığı 850 °C veya halojenli bileÅŸikler için 1100 °C’de muhafaza edilmesini temin etmek amacıyla, bu brülör, tesisin baÅŸlama ve kapatma faaliyetlerinde de kullanılır.

             (4) BaÅŸlangıç veya kapatma sırasında veya yanma gazının sıcaklığı 850 °C veya duruma göre 1100 °C’nin altına düÅŸtüÄŸü zaman, yedek brülörün, doÄŸal gazın yanmasından kaynaklanan emisyondan daha yüksek emisyona neden olacak yakıtlar ile beslenmesi yasaktır.

             (5) Beraber yakma tesisleri, atığın beraber yakılmasından kaynaklanan gazın en elveriÅŸsiz koÅŸullarda bile kontrollü ve homojen bir ÅŸekilde en az iki saniye için 850 °C sıcaklığa yükselmesine müsaade edecek ÅŸekilde tasarlanır, donatılır, inÅŸa edilir ve iÅŸletilir. Ä°çeriÄŸinde %1’den fazla halojenli organik maddeler bulunan tehlikeli atıklar beraber yakılırsa, sıcaklığın 1100 °C’ye yükseltilmesi zorunludur.

             (6) Yakma ve beraber yakma tesisleri, atık beslemesini aÅŸağıdaki durumlarda engelleyecek bir otomatik sisteme sahip olur ve bu sistemi:

             a) BaÅŸlangıçta, durum itibariyle minimum 850 °C veya 1100 °C sıcaklığa ulaşılana kadar,

             b) Durum itibariyle minimum 850 °C ve 1100°C sıcaklığın muhafaza edilemediÄŸi zaman,

             c) Bu Yönetmelik gereÄŸince yapılması gereken sürekli ölçümlerde, arıtma cihazlarının arıza yapması veya bozulması gibi nedenlerle herhangi bir kirletici parametrenin emisyon limit deÄŸerinin aşıldığının belirlenmesi durumunda,

             kullanır.

             (7) Ä°ÅŸletme koÅŸullarındaki deÄŸiÅŸim, daha fazla kalıntıya veya birinci fıkrada belirtilen koÅŸullarda beklenen kalıntılardan daha yüksek miktarda organik kirletici madde ihtiva eden kalıntılara neden olmayacak biçimde tasarlanır.

             (8) Bakanlık, kâğıt endüstrisi gibi kendi atığını, atığın üretildiÄŸi yerde mevcut aÄŸaç kabuÄŸu kazanlarında beraber yakması durumunda bu YönetmeliÄŸin ÅŸartlarına uyulması koÅŸulu ile, ikinci ve üçüncü fıkralarda yer alan hususlarda bu tesise muafiyet tanır. Ancak tesis, Ek-5’te TOK ve karbon monoksit (CO) için belirlenen emisyon limit deÄŸerlere iliÅŸkin hükümleri saÄŸlamak zorundadır.

             (9) Yakma ve beraber yakma tesisleri, havaya yapılan emisyonlar zemin seviyesinde Sanayi Kaynaklı Hava KirliliÄŸinin Kontrolü YönetmeliÄŸine göre hava kirliliÄŸine mahal vermeyecek ÅŸekilde tasarlanır, donatılır, inÅŸa edilir ve iÅŸletilir. Ayrıca, baca gazı emisyonları kontrollü bir ÅŸekilde ve tesis anma ısıl güç deÄŸeri dikkate alınarak Sanayi Kaynaklı Hava KirliliÄŸinin Kontrolü YönetmeliÄŸine uygun olarak belirlenecek baca gazı yüksekliÄŸine sahip olur.

             (10) Tıbbi atıklar öncelikle ve diÄŸer atık kategorileri ile karıştırılmaksızın otomatik besleme ile doÄŸrudan fırına beslenir.

             (11) Yakma veya beraber yakma tesisinin yönetimi, tesisi yönetmeye ehil yetkili bir gerçek kiÅŸinin elinde olur.

             Baca gazı emisyon limit deÄŸerleri

             MADDE 11 – (1) Yakma tesisleri, baca gazı emisyonlarına ait olarak Ek-4’te belirlenen hava emisyonu limit deÄŸerleri aşılmayacak ÅŸekilde tasarlanır, donatılır, inÅŸa edilir ve iÅŸletilir.

             (2) Beraber yakma tesisleri, baca gazı emisyonları, Ek-2’de belirlenen emisyon limit deÄŸerlerini aÅŸmayacak ÅŸekilde tasarlanır, donatılır, inÅŸa edilir ve iÅŸletilir. Bir beraber yakma tesisi ortaya çıkan yakıt anma ısıl güç deÄŸerinin %40 veya daha azını atıktan saÄŸlıyorsa, Ek-2’de belirlenen emisyon limit deÄŸerleri uygulanır. Yakıt anma ısıl güç deÄŸerinin %40’dan fazlasını atıktan karşılıyor ise, bu tesis yakma tesisi olarak deÄŸerlendirilir. Ancak biyokütleyi katı yakıt olarak kullanan tesisler için bu sınırlama uygulanmaz.

             (3) Tesisin emisyon limit deÄŸerlerine uygunluk gösterdiÄŸinin belgelenmesi için yapılan ölçüm sonuçları 15 inci maddede belirtilen koÅŸullara göre standart hale getirilir.

             (4) Ä°ÅŸlenmemiÅŸ ve karışık belediye atıklarının beraber yakılması durumunda, limit deÄŸerler Ek-5’e göre belirlenir.

             (5) Yakılan atıkların tür ve miktarlarına (tesisin kapasitesine) baÄŸlı olmaksızın,  baca gazından çıkan dioksin ve furanların konsantrasyonları 0,1 ng/Nm3 TE (toksisite eÅŸdeÄŸeri) sınır deÄŸerini aÅŸamaz.

             (6) Tehlikeli ve tıbbi atıkların yakılmasından oluÅŸacak ağır metallere iliÅŸkin olarak 10mg/Nm3 toz emisyonu, tehlikeli atıkların yakılmasında 0,05 mg/Nm3 ve belediye atıklarının yakılmasında 0,08 mg/m3 cıva emisyonu sınır deÄŸerini aÅŸamaz.

             (7) Beraber yakma tesislerinde SO2 ve TOK emisyon konsantrasyonlarının belirlenen sınır deÄŸerleri aÅŸmasının, atık yakmadan deÄŸil de kullanılan yakıttan kaynaklandığı emisyon ölçümleri ile belgelenir ise Bakanlıkça tesis bazında muafiyet getirilir. Bu durumda, emisyonların karşılaÅŸtırılması maksadıyla yakıt ve yakıt+atık besleme durumları için ayrı ayrı emisyon ölçümü yapılır.

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

Atık Sular

             Baca gazlarının temizlenmesinden gelen atık suların deÅŸarjı

             MADDE 12 – (1) Baca gazlarının temizlenmesinden kaynaklanan atık suların alıcı ortama deÅŸarj kriterleri Ek-4’te verilen sınır deÄŸerleri aÅŸamaz. Baca gazlarının temizlenmesinden kaynaklanan atıksular, tesisin mevkii kaynaklı diÄŸer atık sularla beraber arıtıldığında, iÅŸletici 16 ncı maddede düzenlenen ölçümleri yapar. Baca gazlarının temizlenmesinden kaynaklanan atık suların, yakma veya beraber yakma tesisinden deÅŸarjı, Su KirliliÄŸi Kontrolü YönetmeliÄŸi gereÄŸince deÅŸarj iznine tabidir.

             (2) Ä°ÅŸletici tarafından, yakma veya beraber yakma tesisinden çıkan atıksuyun depolanması için depo oluÅŸturulur, baca gazlarının temizlenmesinden kaynaklanan atıksular, tesiste bulunan diÄŸer atık su hattı veya hatlarına, arıtma iÅŸlemi tamamlandıktan sonra verilir ve bu sular atıksu arıtma tesisine deÅŸarj öncesi de test edilir, ayrıca; nihai deÅŸarjının yapıldığı noktada Ek-4’te belirlenen limit deÄŸerlere uyulup uyulmadığı kontrol edilir ve kayıt altına alınır.

             (3) Ek-4’te belirtilen kirletici maddeleri ihtiva eden baca gazlarının temizlenmesinden kaynaklanan atıksular, yakma veya beraber yakma tesisinin dışında, sadece bu tip atık suların arıtılması amacına hizmet eden bir arıtma tesisinde arıtılacaksa;

             a) Ek-4’ teki limit deÄŸerler, atık suların arıtma tesisini terk ettiÄŸi noktada uygulanır.

             b) Bu arıtma tesisi, sadece yakmadan kaynaklanan atık suların arıtılması için veya tesisten kaynaklanan tüm atıksuların arıtımı için tasarlanmış ise,  baca gazı temizleme iÅŸleminden gelen atıksu, Ek-4’te belirlenen limit deÄŸerleri saÄŸlar ve atık suyun nihai deÅŸarjı ile baca gazlarının temizlenmesi sonucunda oluÅŸan atık suya geçebilecek kirlilik seviyeleri 15 inci maddeye göre saptanır.

             c) Bu amaçla, baca gazlarının temizlenme iÅŸlemlerinden kaynaklanan atıksularda; tesiste bulunan diÄŸer atık su hattı veya hatlarında; kirletici konsantrasyonları arıtmadan sonra olmak üzere uygun kütle dengesi uygulanarak kayıt altına alınır.

             (4) Ek-4’te belirlenmiÅŸ olan emisyon limit deÄŸerlerine uymak amacıyla atıksuların hangi koÅŸul ve ÅŸart altında olursa olsun seyreltilmesi yasaktır. DeÅŸarj izni; Ek-4’te deÄŸinilen kirletici deÄŸerler için emisyon limit deÄŸerlerini saÄŸlar; atıksu için pH, sıcaklık ve debi için iÅŸletme kontrol parametrelerini belirler ve 13 üncü maddenin birinci fıkrası dikkate alınır.

             (5) Atıklar için ara depolama alanları dahil olmak üzere yakma ve beraber yakma tesislerinin tasarımı, kirletici maddelerin topraÄŸa, yüzey ve yeraltı sularına izinsiz veya kazaen yayılmasını engelleyecek ÅŸekilde inÅŸa edilir. Yakma veya beraber yakma tesisinde oluÅŸan kirlenmiÅŸ yaÄŸmur suları veya yangın söndürme faaliyetlerinden kaynaklanan kirlenmiÅŸ sular için depolama kapasitesi oluÅŸturulur ve bu tür suların deÅŸarj öncesinde test edilerek arıtılmalarının saÄŸlanması için gerekli boyutlandırmaya sahip olur.

BEŞİNCÄ° BÖLÜM

Kalıntılar

             Kalıntılar

             MADDE 13 – (1) Yakma veya beraber yakma tesisinin faaliyetinden kaynaklanan kalıntıların, miktarları ve zararları asgariye indirilir. Uygun olan hallerde kalıntıların doÄŸrudan tesisin içinde veya dışında geri dönüÅŸümleri yapılır.

             (2) Halojen içeren atığın yakılması, tehlikeli özellikte baca gazı kalıntıları ortaya çıkaracağı için bu kalıntıların miktarları ve zararları asgariye indirilecek ÅŸekilde proses tasarlanır.

             (3) Baca gazı külü, kazan tozu, yanma gazlarının arıtımından çıkan kuru kalıntılar ve toz halindeki kuru kalıntıların taşınması ile ara depolaması, çevreye yayılmalarını engelleyecek ÅŸekilde kapalı sistemle yapılır.

             (4) Yakma veya beraber yakma tesislerinden kaynaklanan kalıntıların uzaklaÅŸtırılması veya geri dönüÅŸümleri için yanma kalıntılarının fiziksel ve kimyasal özellikleri ile kirletme potansiyellerini belirlemek amacıyla kullanılacak  yöntemlerle ilgili standart referans metotlar (SRM) Bakanlıkça belirlenir. Ancak denenmiÅŸ referans malzemeleri bazında çalışan ve aynı özelliklere sahip olan yöntemler onaylandıktan sonra kullanılabilir. Söz konusu testler, toplam çözünürlük ve ağır metallerin çözünürlüÄŸünü kapsar.

ALTINCI BÖLÜM

Denetim ve Ä°zleme

             Denetim ve Ä°zleme

             MADDE 14 – (1) Yakma veya beraber yakma iÅŸleminde parametrelerin, koÅŸulların ve kütle konsantrasyonlarının izlenebilmesi amacıyla, uygun ölçüm sistemi kurulur ve uygun teknikler kullanılır.

             (2) Ölçüm ÅŸartları, deneme yakması sonuçlarına istinaden Bakanlıkça verilen lisansta belirtilir.

             (3) Atıkların yakılması sonucunda havaya, suya verilen emisyon ve kirletici parametreler için sürekli izleme sistemi kurulur ve iÅŸletilmesi, yıllık gözetim testleri ile denetlenir. Söz konusu sistemin kalibrasyonu, TS EN 14181 Sabit Kaynak Emisyonları - Otomatik Ölçüm Sistemlerinin Kalite Güvencesi standardına göre yapılır.

             (4) Örnekleme veya ölçüm noktaları, akredite olmuÅŸ ölçüm kuruluÅŸlarınca deneme yakması aÅŸamasında belirlenir.

             (5) Hava veya suya verilen kirletici parametrelerin periyodik ölçümleri, Ek-3’teki 1 inci ve 2 nci paragraflara uygun olarak yürütülür.

             (6) Lisans alan tesisler, lisans aldıkları tarihten itibaren, tesise kabul edilen atık türü, miktarı, kimden alındığı, kullanım miktarı, bakiye atık oluÅŸuyor ise bertaraf amacıyla nereye verileceÄŸi gibi bilgileri içeren kütle denge tablosu ve atık temin edilen kiÅŸi veya kuruluÅŸtan alınan atığa iliÅŸkin Bakanlıktan yetki almış laboratuarlarca yapılan analiz sonuçları ile ulusal atık taşıma formlarını ve faturaları aylık olarak Bakanlığa gönderirler.

             (7) Yakma ve beraber yakma tesisi, baca gazı ve atık su emisyon deÄŸerlerinin Bakanlık ve gerektiÄŸinde kamuoyu tarafından izlenmesini teminen gerekli sistemi kurar.

             Ölçüm koÅŸulları

             MADDE 15 – (1) Atık yakma ve beraber yakma tesislerinde hava kirleticilerine iliÅŸkin ölçümler Ek-3’e uygun olarak yürütülür:

             a) Sürekli ölçüm cihazı ile belirlenen azot oksitler (NOx),  karbon monoksit (CO), toplam toz, toplam organik karbon (TOK), hidroklorik asit (HCl), hidrojen florür (HF), kükürt dioksit (SO2) maddelerine iliÅŸkin Ek-5 te belirlenen emisyon limit deÄŸerleri saÄŸlanır.

             b) Ä°ÅŸletme kirlilik parametrelerinin sürekli ölçümlerinde, Bakanlıkça yetkilendirilmiÅŸ kuruluÅŸun deneme yakması aÅŸamasında belirlediÄŸi yakma odasının içinde, baÅŸka bir örnek noktadaki sıcaklık, oksijen konsantrasyonu, basınç, baca gazı sıcaklığı ve su buharı içeriÄŸine göre yapılır.

             c) Sürekli ölçümlerin kontrol ve teyidi amacıyla, NOx, CO, toplam toz, TOK, HCl, HF, SO2’nin ölçümü yılda en az dört kez, ayrıca ağır metallerin, poliaromatik hidrokarbonların, dioksinlerin ve furanların ölçümü yılda en az iki kez; dioksinlerin ve furanların ölçümü tesisin ilk iÅŸletmeye alınmasından itibaren 12 ay boyunca en az her üç ayda bir olmak üzere yapılır.

             ç) Farklı özelliklerdeki atıkların bertarafının yapılacağı yakma tesisleri için deneme yakmasında, yüksek klor ve kül bileÅŸeni, en düÅŸük yanma ısısı gibi optimum koÅŸullar esas alınarak ölçümlerin yapılması zorunludur.

             d) HC1 için emisyon limit deÄŸerlerin aşılmadığını belgeleyen gaz arıtım üniteleri kullanılmış ise, HF’nin sürekli ölçümüne muafiyet tanınabilir. Bu durumda, HF emisyonu (c) bendinde öngörülen periyodik ölçümlere tabi olur.

             e) Örneklenen baca gazı emisyonlarının analizinden önce kurutuluyorsa, su buharı içeriÄŸinin sürekli ölçümü gerekli olmaz.

             f) Yakma veya beraber yakma tesisinde, iÅŸletici HCl, HF ve (SO2) maddelerinin emisyonlarının belirtilen emisyon limit deÄŸerlerinden hiçbir ÅŸart altında daha yüksek olmayacağını kanıtlaması halinde, Bakanlıkça, sürekli ölçüm yerine (c) bendinde belirtilen ÅŸekilde periyodik ölçümlere müsaade edilir.

             g) Ağır metal konsantrasyonlarının periyodik ölçümleri her yıl iki kez yapılmak zorundadır. Ancak yakmadan veya beraber yakmadan kaynaklanan emisyonların sırasıyla Ek-2 veya Ek-5’te belirlenen emisyon limit deÄŸerlerinin %50 altında olması halinde, bu sürenin iki yılda bir kez yapılması ve dioksinler ile furanlar için ise her yıl iki kere yapılan emisyon ölçümlerinin yılda bir kere yapılması yeterlidir.

             ÄŸ) Yakma veya beraber yakmada, belirli özellikler gösteren ve geri dönüÅŸtürülemeyen tehlikeli olmayan atığın ayrıştırılması, yanabilir kısımlardan meydana geliyor ise; bu atıkların beraber yakılması, Atık Yönetimi Genel Esaslarına Ä°liÅŸkin YönetmeliÄŸin 8 inci maddesinde belirlenen ilgili atık yönetim planları ile uyum içinde olması zorunludur.

             h) Ä°ÅŸletmenin ağır metal, dioksin ve furan emisyonlarının bütün koÅŸullarda Ek-2 ve Ek-5’te belirlenen emisyon limit deÄŸerlerinin altında olduÄŸu kanıtlanırsa Bakanlıkça bu emisyonlara müsaade edilir.

             (2) Emisyon limit deÄŸerlerine uygunluk gösterdiÄŸinin tasdik edilmesi için yapılan ölçümlerin sonuçları, aÅŸağıdaki koÅŸullarda ve oksijen için, Ek-6’da deÄŸinilen formüle göre standart hale getirilir:

             a) Yakma tesislerinin, baca gazı sıcaklığı 273 oK, basınç 101,3 kPa, % 11 oksijen kuru bazda,

             b) Atık YaÄŸların Kontrolü YönetmeliÄŸinde tanımlanan, atık yağın yakılmasından kaynaklanan baca gazında, sıcaklık 273 oK, basınç 101,3 kPa, %3 oksijen kuru bazda,

             c) Beraber yakma durumunda, ölçüm sonuçları, Ek-2’deki gibi hesaplanan toplam oksijen içeriÄŸinde.

             (3) Tehlikeli atık yakma veya beraber yakma tesisinde oluÅŸan kirletici emisyonların baca gazı arıtımı ile kontrol altına alındığı durumlarda, 11 inci maddenin ikinci fıkrasında belirtilen hükümler uygulanır. Oksijen içeriklerini standart hale getirme iÅŸlemi, sadece ilgili kirletici madde için, aynı sürede ölçülen oksijen içeriÄŸinin ilgili standart oksijen içeriÄŸini aÅŸması halinde yapılır.

             (4) Baca gazındaki emisyonlar ve kütlesel debi  tayini için yapılan ölçümler bütünü temsil edecek ve emisyon ölçüm sonuçlarının birbiri ile karşılaÅŸtırılmasına olanak verecek ÅŸekilde en az üç ardışık zamanda, dioksinler ve furanlar için numune alma ve ölçümler TS ISO 1948-1,2,3 te belirtilen yöntemle yapılır. Ayrıca, dioksinler ve furanlar da dahil olmak üzere tüm kirleticilerin örnekleme ve analiz iÅŸlemleri ile otomatik ölçüm sistemlerini kalibre etmek için kullanılan referans ölçme yöntemleri öncelikle CEN (Avrupa BirliÄŸi Standartları), bunun mümkün olmaması durumunda diÄŸer uluslararası kabul görmüÅŸ standartlar ya da ulusal standartlar doÄŸrultusunda yapılır.

             (5) Tesis, bu Yönetmelikte öngörülen emisyon limit deÄŸerlerini saÄŸladığı, izin verilen iÅŸletme koÅŸullarına uygun çalıştığının takip edilmesi amacıyla bütün ölçüm sonuçlarını kayıt altına alır ve Bakanlığa ibraz eder. Bu maddenin uygulanması için aÅŸağıda belirtilen koÅŸulların saÄŸlanması zorunludur:

             a) Günlük ortalama deÄŸerlerin hiçbiri Ek-5’in (a) bendinde veya Ek-2’de belirtilen emisyon limit deÄŸerlerinden herhangi birini aÅŸmıyor ise,

             b) Yıl boyunca alınan günlük ortalama deÄŸerlerin % 97’si Ek-5’te belirlenen emisyon limit deÄŸerini aÅŸmıyor ise,

             c) Yarım saatlik ortalama emisyon deÄŸerlerinin hiçbiri Ek-5’in (b) bendinin sütün A’sında belirlenen emisyon limit deÄŸerlerinin herhangi birini aÅŸmıyor ise, veya yıl boyunca alınan yarım saatlik ortalama deÄŸerlerin % 97’si Ek-5’in (b) bendinin sütun B’sinde belirlenen emisyon limit deÄŸerlerinin herhangi birini aÅŸmıyor ise,

             ç) Ağır metaller ve dioksin ve furanlar için belirlenen örnekleme süresi boyunca ortalama deÄŸerlerin hiçbiri Ek-5’in (c) ve (d) bentleri veya Ek-2’de belirlenen emisyon limit deÄŸerlerini aÅŸmıyor ise,

             d) Ek-5’in (e) bendinin ikinci paragrafında veya Ek-2’de belirtilen ÅŸartları saÄŸlıyor ise,

             endüstriyel tesislerden kaynaklanan hava kirliliÄŸi kaynaklı emisyon deÄŸerlerine uyulduÄŸu kabul edilir.

             (6) Yarım saatlik ve on dakikalık ortalama deÄŸerler, ölçülen deÄŸerlerden Ek-3’ün 3 üncü paragrafında belirtilen güvenlik aralığının deÄŸeri çıkarıldıktan sonra, etkin iÅŸletme zamanı içerisinde saptanır. Ancak tesiste hiçbir atık yakılmıyor ise baÅŸlama ve kapatma safhaları hariçtir.

             (7) Geçerli bir günlük ortalama deÄŸer elde etmek amacıyla, sürekli ölçüm sisteminin arızası veya bakımı nedeniyle herhangi bir gün içinde, en fazla beÅŸ tane yarım saatlik ortalama deÄŸer sayılmaz. Sürekli ölçüm sisteminin arızası veya bakımı nedeniyle, bir yıl içinde en fazla on tam gün, günlük ortalama deÄŸeri olarak sayılmaz.

             (8) Örnekleme süresi boyunca ortalama deÄŸerler ve HF, HCl ve SO2’nin periyodik ölçülmesi durumunda alınan ortalama deÄŸerler, lisans koÅŸulları ve Ek-3’te belirtilen ÅŸartlara uygun olarak belirlenir.

             (9) Atıksuların deÅŸarj edildiÄŸi son noktada;

             a) pH, sıcaklık ve debinin ölçümleri sürekli olarak,

             b) Toplam askıdaki katı maddelerin yerinde örnekleme ile yapılan ölçümleri günlük olarak,

             c) Ek-4’te ağır metallere baÄŸlantılı olarak, bu YönetmeliÄŸin 9 uncu maddesinde belirtilen kirletici maddelerin 24 saatlik debi orantılı temsili örneklemesinin, ölçümleri en az ayda bir,

             ç) Dioksinlerin ve furanların ölçümleri en az her altı ayda bir, ancak iÅŸletmenin ilk 12 ayı için en az her üç ayda bir

             yapılır.

             (10) Arıtılan atıksu içindeki kirletici maddelerin kütlelerinin izlenmesi, ölçümlerin sıklığı ile birlikte, lisans koÅŸullarında yer alır. Ancak;

             a) Toplam askıdaki katı maddelerin ölçülen deÄŸerlerin %95’i ve %100’ü, Ek-4’te belirtilmiÅŸ olan ilgili emisyon limit deÄŸerlerini aÅŸmıyor ise,

             b) Ek-4’te belirtilen emisyon limit deÄŸerleri, yılda ölçülen ağır metaller içinden en fazla bir tanesi için veya yirmi taneden fazla örnek temin ediliyorsa, temin edilen bu örneklerden  %5’inden fazlası, E-4’te belirtilen emisyon limit deÄŸerlerini aÅŸmıyor ise,

             c) Dioksinler ve furanlar için, yılda iki kere yapılan ölçümler Ek-4’te belirtilen emisyon limit deÄŸerlerini aÅŸmıyor ise,

             Bakanlıkça, su için emisyon limit deÄŸerlerine uyulduÄŸu kabul edilir.

             (11) Alınan ölçümler, bu Yönetmelik hükümleri gereÄŸince uyulması gereken hava ve su için belirtilen emisyon limit deÄŸerlerinin aşıldığını gösterirse, Bakanlık hemen haberdar edilir.

             (12) Tesiste, bu Yönetmelik hükümleri gereÄŸince yapılacak tüm ölçümler akredite edilmiÅŸ veya Bakanlıkça yetki verilmiÅŸ laboratuarlara sahip olan özel veya kamu kurum ve kuruluÅŸları tarafından yapılır. Bakanlık daha sık aralıklarla ölçüm/analiz talebinde bulunabilir. Analiz bedeli tesis sahibi tarafından karşılanır.

             OlaÄŸandışı iÅŸletme koÅŸulları

             MADDE 16 – (1) Bakanlık, teknik olarak engellenemeyen arıtma veya ölçüm cihazlarında meydana gelen her türlü ara verme, bozulma veya arıza için müsaade edilen azami süreyi lisans belgesinde belirtir. Bakanlık, bu gibi durumlarda normal faaliyete tekrar baÅŸlanana kadar, iÅŸletme faaliyetlerini azaltma veya durdurma yetkisine sahiptir.

             (2) Emisyon limit deÄŸerlerin aşılması halinde, yakma veya beraber yakma tesisi veya yakma hattı hiçbir ÅŸart altında aralıksız dört saatten uzun süre atık yakmaya devam edemez. Bu tür durumlardaki toplam iÅŸletme süresi bir yıl boyunca altmış saatten az olmak zorundadır. Altmış saatlik süre, tek bir baca gazı temizleme cihazına baÄŸlı olan tesiste bulunan bütün hatlar için geçerlidir. Yakma tesisinin havaya verdiÄŸi emisyonlardaki toplam toz içeriÄŸi, hiçbir ÅŸart altında, yarım saatlik ortalama olan 150 mg/m3 miktarını geçemez, CO ve TOK için hava emisyon limit deÄŸerleri aşılamaz ve 11 inci maddede belirtilen diÄŸer bütün koÅŸullara uyulur.

             Bilgiye eriÅŸim ve kamu iÅŸtiraki

             MADDE 17 – (1) Yakma ve beraber yakma tesislerine verilen lisans belgesi, lisans ÅŸartları ve daha sonra yapılan güncelleÅŸtirmeler Bakanlık internet sayfasında kamu eriÅŸimine açılır.

ALTINCI BÖLÜM

ÇeÅŸitli ve Son Hükümler

             Yaptırımlar

             MADDE 18 – (1) Bu YönetmeliÄŸe aykırı davranan iÅŸletmeler hakkında 2872 sayılı Çevre Kanununun 15 inci, 20 nci ve 23 üncü maddeleri kapsamında idari  yaptırım uygulanır.

             Mevcut yakma ve beraber yakma tesisleri

             GEÇÄ°CÄ° MADDE 1 – (1) Bu YönetmeliÄŸin yayımı tarihinde iÅŸletilmekte olan mevcut yakma ve beraber yakma tesisleri, geçerli olan mevcut lisans ÅŸartlarına göre faaliyetlerini sürdürürler. Ancak;  söz konusu tesisler bu YönetmeliÄŸin eklerinde parametre bazlı verilen muafiyetler hariç olmak üzere en geç 31/12/2012 tarihine kadar Yönetmelikte belirtilen diÄŸer ÅŸartları saÄŸlayacak ÅŸekilde gerekli tedbirleri alır.

             Yürürlük

             MADDE 19 – (1) Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüÄŸe girer.

             Yürütme

             MADDE 20 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Çevre ve Orman Bakanı yürütür

YönetmeliÄŸin eklerini görmek için tıklayınız  Marbleport: Türkiyenin DoÄŸal Yapı TaÅŸları Maden ve Mermer Portalı

Maden kanunu, doÄŸal kaynaklar, yönetmelikler, duyurular, bakanlık, meclis,eÄŸitim , mermer firmaları, kobi, kosgeb, teknoloji, biliÅŸim, ekonomi, maden haberleri, faydalı linkler, maden ruhsatı alımı, üretim, eleman alımı,mesleki eÄŸitim, ekonomi, ithalat ihracat, ihale, liman, gümrük, iÅŸ ilanları ve daha fazlası